Kıskançlık
“Seven insan kıskanır.” diye bir cümle vardır ve bu cümle ikili ilişkilerdeki kıskançlık durumunu meşrulaştırmaya yöneliktir. Pekala kıskançlık nedir? Kıskançlık; karşı tarafı kısıtlamak, belli bir kalıba sıkıştırmak, üstünlük sağlamak ve bunlar gibi ilişkiyi tüketmeye/köreltmeye yol açan olumsuz tutumlar yığınıdır.
Bu cümle, çoğu zaman sevginin doğal bir parçasıymış gibi sunulur. Oysa derinlere indiğimizde, kıskançlığın ne denli yıpratıcı ve yıkıcı bir duygu olduğunu görürüz. Kıskançlık, kontrol ihtiyacının, güvensizliğin, hatta bazen de kendini değersiz hissetmenin dışavurumudur. Sevginin beslemesi gereken güven ve özgürlük yerine, kısıtlamalar ve tahakküm getirir. Sevgi adı altında gizlenen bu gölge, ilişkinin sağlıklı gelişmesini engeller.
Oysa sevgi; ilişkiyi besleyen, büyüten, tamamlayan, bütünleştiren bir köprüdür. Seven insan, karşısındaki insanın onunla birlikte olmasına sevinip mutlu olması ve bu paylaşımı yüceltip güçlendirmesi gerekirken, onun kendisine ait olduğunu düşünüp kendisi dışında kalan her şeye ve herkese sakınması ilişkinin ufkunu ve ruhunu daraltmaya neden olur. Bu durum, "asıl sevgi"nin çıplak bir şekilde karşı tarafa aktarılmasına engel olur. Sevgi; kısıtlamak, kalıplaştırmak, daraltmak değildir. Paylaşmakla, beslemekle, büyütmekle yaşanan bir duygudur. Aksi takdirde yürütülen hiçbir ilişkinin akıbeti sağlıklı sonuç vermez.
Sevgi, bir kuş gibidir; ne kadar sıkı tutarsan o kadar canı yanar, o kadar zor uçmaya çalışır. Özgür bırakmak ise, güvenle birlikte o kuşun en güzel şarkılarını söylemesini sağlar. Kıskançlık ise zincirlerdir; sevgiye değil, esarete dönüşür. O yüzden, sevgi ile kıskançlığı birbirinden ayırmak gerekir.
Kısıtlanan birliktelikler arasında çatlaklar oluşur ve yavaşça birlikteliğe mesafe girer. Hal böyleyken birliktelikler bütünleşmek yerine ayrışmak sonucuyla bitiyor. Bir ilişkinin/birlikteliğin yürümesi için kıskançlıktan uzak durulmalı. Bunu yaparak aynı zamanda karşı tarafın kendi özel/bireysel hayatına ve kararlarına da saygı duyduğumuzu gösterir.
Kıskançlıktan arınmış bir sevgi, karşılıklı saygı, anlayış ve özgürlükle beslenir. Böyle ilişkilerde her iki taraf da kendisi olmaya devam ederken, birlikte var olmanın mutluluğunu keşfeder.
Bir ilişkide kıskançlık varsa sevgi yoktur.
Bu cümle, çoğu zaman sevginin doğal bir parçasıymış gibi sunulur. Oysa derinlere indiğimizde, kıskançlığın ne denli yıpratıcı ve yıkıcı bir duygu olduğunu görürüz. Kıskançlık, kontrol ihtiyacının, güvensizliğin, hatta bazen de kendini değersiz hissetmenin dışavurumudur. Sevginin beslemesi gereken güven ve özgürlük yerine, kısıtlamalar ve tahakküm getirir. Sevgi adı altında gizlenen bu gölge, ilişkinin sağlıklı gelişmesini engeller.
Oysa sevgi; ilişkiyi besleyen, büyüten, tamamlayan, bütünleştiren bir köprüdür. Seven insan, karşısındaki insanın onunla birlikte olmasına sevinip mutlu olması ve bu paylaşımı yüceltip güçlendirmesi gerekirken, onun kendisine ait olduğunu düşünüp kendisi dışında kalan her şeye ve herkese sakınması ilişkinin ufkunu ve ruhunu daraltmaya neden olur. Bu durum, "asıl sevgi"nin çıplak bir şekilde karşı tarafa aktarılmasına engel olur. Sevgi; kısıtlamak, kalıplaştırmak, daraltmak değildir. Paylaşmakla, beslemekle, büyütmekle yaşanan bir duygudur. Aksi takdirde yürütülen hiçbir ilişkinin akıbeti sağlıklı sonuç vermez.
Sevgi, bir kuş gibidir; ne kadar sıkı tutarsan o kadar canı yanar, o kadar zor uçmaya çalışır. Özgür bırakmak ise, güvenle birlikte o kuşun en güzel şarkılarını söylemesini sağlar. Kıskançlık ise zincirlerdir; sevgiye değil, esarete dönüşür. O yüzden, sevgi ile kıskançlığı birbirinden ayırmak gerekir.
Kısıtlanan birliktelikler arasında çatlaklar oluşur ve yavaşça birlikteliğe mesafe girer. Hal böyleyken birliktelikler bütünleşmek yerine ayrışmak sonucuyla bitiyor. Bir ilişkinin/birlikteliğin yürümesi için kıskançlıktan uzak durulmalı. Bunu yaparak aynı zamanda karşı tarafın kendi özel/bireysel hayatına ve kararlarına da saygı duyduğumuzu gösterir.
Kıskançlıktan arınmış bir sevgi, karşılıklı saygı, anlayış ve özgürlükle beslenir. Böyle ilişkilerde her iki taraf da kendisi olmaya devam ederken, birlikte var olmanın mutluluğunu keşfeder.
Bir ilişkide kıskançlık varsa sevgi yoktur.
Yorumlar
Yorum Gönder