Gücümün Yettiği Kadarıyla

Sessizliğin İçinde Kalan Ben.

Gücümün yettiği kadarıyla yine buradayım, yine sana iç dökeceğim. Irmak ya, her şey çok sessizmiş gibi geliyor bana senden sonra. Öyle bir sessizlik ki kulaklarımı sağır ediyor. Sanki dünya çoktan bitti de ben hâlâ burada kalmışım. Nefes alıyorum ama neden bilmiyorum. Sabahlar geceleri kovalıyor, geceler sabahları… Ama içimde ne bir ışık var ne de bir karanlık. Boşluk, her şeyin yerini almış. Ne umut kaldı içimde, ne öfke, ne de sevgi… Sanki duygularımı bir gün yanlışlıkla yere düşürdüm ve bir daha bulamadım.

İnsanlar gülüyor, seviyor, bir şeyler için yaşıyor. Bense bir duvarın dibinde kendi kendime çürüyormuşum gibi. Kimse fark etmiyor beni. Sesim olsa da duyan yok, gözyaşım aksa da gören yok. Gün geçtikçe daha da yok oluyorum. Aynaya bakmaya korkar oldum çünkü orada artık ben yokum. Gözlerimin içi boş… O kadar boş ki karanlık bile utanır içinden.

Bir zamanlar umutla beklediğim şeyler şimdi sadece birer yük. Hayallerim vardı, kimseye anlatamadığım. Küçük, basit, kimine göre saçma… Ama benimdi. Şimdi onların üzerine toprak atılmış gibi hissediyorum. Her geçen gün biraz daha kapanıyor mezarları. Her şeyin yavaş yavaş çürüdüğünü izliyorum içimde. Kalbim atıyor ama sanki atmak istemiyor. Ruhum var mı bilmiyorum. Varsa bile çoktan parçalanmış olmalı.

İnsan bir noktadan sonra acıya bile alışıyor. Acı çekmek bile bir zaman sonra lüks hâline geliyor. Şimdi sadece yorgunum. Bıkkın, yılgın, kırık. Kimseyi suçlayamıyorum çünkü kimse kalmadı etrafımda. Gitmeler çoğaldı, vedalar sustu. En çok da kendi içimde kaybolduğum için kızgınım. Kendimi bulamıyorum, kendimi tanıyamıyorum, kendimi sevmiyorum.

Ve bu karanlığın içinde sadece bir kez başımı kaldırabiliyorum. Son bir kez… Belki duyulur diye, belki bir şey değişir diye.

Tanrım… Beni duyuyorsan, ne olur yardım et. Biliyorum, çabalayan için veriyorsun ve biliyorum, çaba olmadan hiçbir şey alamaz kimse. Ama bu sefer sihirli değneğine ihtiyacım var. Hani her şey senle mümkün ya… Bir mucize Allah’ım, lütfen. Çünkü ben kendimden vazgeçmek üzereyim.